Rabia nefesiyle buğulanmış camlarda
Çocukların kaleminden
Göğün mavi
Bulutların beyaz
Ormanların yeşil
Olduğunu anlayarak
Ve hüznümü oluk oluk damlatarak parmaklarıma
Karanlıkları kanatarak
Peygamber çiçekleri ekiyorum
Yeni bir dünya çiziyorum
Camlar, rüyalar üflediğim boş tuval
Yeni bir dünya kuruyorum
Gecenin koynuna salıncaklar