Çağ biz gri kulelere mecbur etti… Oysa kurtuluşumuz “topraktan kubbeler ‘de… 1. Çağın adamı olmadık, Kalamadık çağın dışında da. Ortalarda bir yerdeyiz. Bir heyulanın, Bir bilinmezin içine düştük. Arafdayız..
Kategoriler: Eserlerim
Ayna
Toprak aynada yağmur damlacıkları Anılmaya değer değildim uzun zamanlar Ruhundan üfledi bana aşk Şiir üfledi bana ruh Aşk veya şiir Şiir veya ruh Gökyüzü benim mabedim Yıldızlar mihrap Zeytin dalları, incir çekirdeği Baktığım her yerde…
Çocuk
Ambalajlanmış dünyanın Parlak atıklarından Kaç kurtar kendini çocuk. Gri kulelerden in aşağıya Çamura değsin parmaklarına Topraktan kubbeler yap çocuk. Kör kuyulardan çık dışarı Yık mavileri işgal eden beton çatıları Kaldır başını göğe bak Bulutlara salıncaklar…
Doğu Şiirleri – 3
Bahçemizde Tanrılar Çelik-çomak oynuyor Susuyoruz biz Ve Allah bizi görüyor…
Doğu Şiirleri – 2
Sanayi devriminin günahı sırtımda Yazdan kalma, Kardan hayaller kuruyorum Acı çiçek açtı bağrımda Doğunun mahzun çocuğuyum
Doğu Şiirleri – 1
Hey bayım! Bak göğümüz yine petrol mavisi Bebekleri öldürmeyen kurşunlar, hala icat edilmedi mi? Bir avuç demokrasi dök, kanlı avuçlarıma ey uygarlık!